¦wiêty Florian - Patron Stra¿aków. Najczê¶ciej spotykanym wizerunkiem ¦w. Floriana jest, m³odzieniec w stroju rzymskiego legionisty wylewaj±cy wodê na p³on±cy dom. Ten obraz ¦wiêtego przechodzi³ wiele przeobra¿eñ w sztuce ludowej jak i sakralnej. Raz przedstawiano go jako ¿o³nierza, potem jako oficera rzymskiego, a nawet ksiêcia w he³mie i wspania³ej zbroi z lanc± i proporcem w rêku. Niektóre opowie¶ci ludowe mówi³y, ¿e Florian ju¿ jako dziecko ugasi³ po¿ar domu jednym skopkiem wody. Równie¿ wypadek jaki przydarzy³ siê pewnemu wêglarzowi, trudni±cemu siê wypalaniem wêgli drzewnych ukazuje skuteczne po¶rednictwo tego ¦wiêtego u tronu Stwórcy. Wêglarz ów podczas pracy przy wypalaniu wêgli poprawia³ ¿arz±cy siê stos drewna i nieopatrznie wpad³ do ¿aru. By³ to cz³owiek nabo¿ny i wyznawca ¦wiêtego Floriana. W chwili gro¿±cego mu niebezpieczeñstwa westchn±³ do niego i w tym momencie roz¿arzone wêgle sczernia³y, a wêglarz ca³y i zdrów wydosta³ siê na zewn±trz. Jeszcze inne podania umieszczaj± go w oddziale stra¿y po¿arnej w staro¿ytnym Rzymie. Prawdopodobne wydaje siê skojarzenie imion Floriana z legendy z Florianusem, który ¿y³ oko³o 900 roku we Francji i by³ czczony jako patron broni±cy od ognia.

Wg. "¯ywotów ¦wiêtych" ¦w. Florian ¿y³ w koñcu III wieku w prowincji Ufer Noricum [Austria] za panowania cesarzy Dioklecjana [245 - 316 n.e.] i Maksymiliana [235 - 238 n.e.]. Urodzi³ siê oko³o 190 roku w Dolnej Austrii. W m³odo¶ci po¶wiêci³ siê s³u¿bie wojskowej i doszed³ do stopnia dowódcy oddzia³u. W tym czasie bardzo drêczono i prze¶ladowano chrze¶cijan. Szczególnym okrucieñstwem wykazywa³ siê namiestnik norycki Akvilinus, który w ogrodzie Laureakum uwiêzi³ 40 chrze¶cijan. Im to z pomoc± pospieszy³ ¦w. Florian. Postanowi³ dodaæ otuchy chrze¶cijanom i udowodniæ, ¿e za tê wiarê nale¿y po¶wiêciæ wszystko, nawet w³asne ¿ycie. Wówczas nie do pomy¶lenia by³o, aby dowódca oddzia³u, wysoko ceniony ¿o³nierz móg³ byæ wyznawc± religii chrze¶cijañskiej i stawiaæ opór rozkazom cesarskim. Pocz±tkowo Akvilinus stara³ siê odwie¶æ Floriana od wyznawania chrze¶cijañstwa i zmusiæ go do z³o¿enia ofiary bogom pogañskim. Kiedy Florian odmówi³ zosta³ skatowany do nieprzytomno¶ci, a kiedy i to nie pomog³o kazano go biczowaæ, a potem ostrymi, zakrzywionymi ¿elaznymi kolcami szarpano jego cia³o. Florian znosi³ te katusze mê¿nie, pozosta³ wierny swojej wierze, ca³y czas modl±c siê. Nastêpnie przywi±zano mu m³yñski kamieñ do szyi i zrzucono z mostu do rzeki Enns - sta³o siê to 4 maja 230 roku. I oto kat, który str±ci³ Floriana do rzeki nagle o¶lep³, a wzburzona rzeka umie¶ci³a zw³oki mêczennika na wystaj±cym kamieniu nadbrze¿nym, gdzie os³ania³ go skrzyd³ami rozpiêtymi w kszta³cie krzy¿a olbrzymi orze³.